lis 24 2005

Czas na... filozofowanie:)


Komentarze: 4

Hmm... jak to mawiał  Kamil (dla niewtajemniczonych - mój kolega, którego marzeniem jest "dostanie się" do seminarium duchownego jezuitów...), zawsze po czasie radości nadchodzi nieuchronnie czas cierpienia. I odwrotnie: czas cierpienia ma swój koniec, po nim nastaje czas pocieszenia, radości. Taka sinusoida...

Ja znajduję się obecnie jakoś PONAD poziomem. :) Od tygodnia jestem zadowolona z siebie i życia (stan na 24.XI g.21:48...)

Ale wiecie? Ta metafora bardzo jest bardzo fajna. Kamil powiedział mi o tym dawno temu i nieraz o tym rozmyślam. I to bardzo pomaga, nieraz, kiedy jest mi smutno.

Tylko że ta sinusoida... Problem w tym, że u każdego jest ona inna. Ma inny przebieg. U niektórych "wychyla się" ponad poziom tylko czasami (albo w ogóle). U innych prawie wcale nie opada. Czasem ma łągodny przebieg, a czasem jest poszarpana i zygzakowata (tak pewnie mają wrażliwi nastolatkowie o zmiennym nastroju).

Acha, i mają też różne amplitudy (trudne słowo...). U mnie są chyba spore. Całkiem. Co tam jeszcze było? Częstotliwość? :)

No w każdym razie Kamil powiedział (tak, on mądry jest...) , że powinno się dążyć do wyrównania tej sinusoidy.  Tzn. nie popadać z skrajności. Nawet te radosne. Dlaczego? Pewnie dla jasności umysłu... Zachowaj umiar. Stoicyzm itp.. Co Wy na to?

-catherine- : :
bandziol20
08 maja 2009, 05:59
chciałbym zwrócić uwagę że w elektronice różne rzeczy są możliwe : przecież można odwrócić "dołki" sinusoidy na "górki", przesunąć w fazie, doprowadzić do wydłużenia jakiejś fazy albo po prostu stopniowego wygaszania tej amplitudy... a życie i tak jest jeszcze bardziej niesamowite i przypomina mi raczej drapanie się skokami na górskie szczyty
brain-damage-kędzierska
25 listopada 2005, 19:04
jestem absolutnie PRZECIWNA wyrównywaniu sinusoidy czy jak-jej-tam...!

gdyby przez cały czas y=0 (haha miejsce zerowe funkcji :D) to przede wszystkim zanudziłabyś sie na śmierć. przecież to musi być jakaś totalna apatia, marazm... ja przynajmniej, gdybym wiecznie trwała w takim stanie, byłabym chyba jeszcze bardziej nieszczęśliwa niz kiedy y<0

nie jestem pewna, ale taki brak emocji - radości, smutku, gniewu, miłości itd - to chyba sie leczy psychiatrycznie ;)

acha, i nie słuchaj co mówi Kamil, tylko słuchaj co ci mówi twoje serce (ale frazes...:P) bo ono najlepiej wie co masz robić zebys była szczęśliwa
Coralie
25 listopada 2005, 15:36
a ja lubie byc bardzo wesola, szczesliwa czu jak by to inaczej nazwac..........jednak zaraz po takiej euforii przychodzi cos, co sprowadza mnie brutalni(mniej lub bardziej) na ziemie, tego nie lubie.
kurcze z opisu wynika jak bym cos brala(ostatnio na francuskim mielismy temat o narkotykach).........a ja po prostu tak mam :)
pozdrawiam :*
b.
25 listopada 2005, 09:51
nie umiem. i nie interesuje mnie wyrównywanie czegokolwiek. i nie chcę. wolę być bardzo nieszczęśliwa i bardzo szczęśliwa, niż wiecznie taka sobie.

a co do mnie.
kaś, molto chętnie z tobą porozmawiam, ale może niekoniecznie o tym, że ludzie uważają, że mam ich w nosie, bo tak to myślą tylko ci, co mnie nie znają. ci, co znają i na których mi zależy, wiedzą, że to nieprawda, chyba że właśnie mają gigadepresję. nie masz, prawda?

Dodaj komentarz